LAAT OP AARDE (1932)
VEERLIED (1941)
NON SERVIAM (1945)
WEGWŸZER NAAR DE ONDERWERELD (1967)
Non serviam
Ik ben én vreemdeling in dit land
maar dit land is geen vreemdeling in mij!
Ik ben niet thuis in dit land
maar dit land gedraagt zich alsof het thuis is in mij!
Onverdunbaar bloed stroomt
door mijn aderen, een drinkglas vol!
En altijd zal de jood, de Lap, de kunstenaar in mij!
zijn bloedverwantschap zoeken: de schrift doorvorsen,
in woest gebied een omweg om de setje maken
in woordeloos ontzag voor het vergetene
jojken tegen de wind: Wilde! Neger! –
rammen en klagen tegen het steen: Jood! Neger! –
buiten de wet en onder de wet:
gevangen in die der blanken en toch
– geloofd zij mijn wet! – in de mijne!
Zo ben ik in dit land én vreemdeling geworden
maar dit land heeft het zich in mij gemakkelijk gemaakt!
Ik kan niet leven in dit land
maar dit land leeft als gift in mij!
Eens, in het wilde Zweden
van de korte milde, van de arme uren
was mijn land! Het was overal!
Hier, in het beklemmend knusse Zweden
van de lange weldoorvoede uren
waar alle kieren zijn dichtgestopt… heb ik het koud.
Gunnar Ekelöf: Laat op aarde. H.C. ten Berge & Marguérite Törnqvist. Meulenhoff, Amsterdam, 1975, s. 18
